Dysplazja stawów biodrowych (HD – Hip Dysplasia) to zaburzenie rozwojowe polegające na niedopasowaniu główki kości udowej do panewki. W rezultacie, głowa kości udowej przestaje ściśle przylegać do panewki stawu, co prowadzi do nadwichnięcia stawu biodrowego, stanu zapalnego chrząstki stawowej, i ogólnego zwyrodnienia stawu. Dysplazja jest chorobą uwarunkowaną genetycznie o charakterze poligenicznym (a zatem zależącym od działania wielu genów), dlatego zawsze przy kupnie szczeniaka należy sprawdzić, czy rodzice są od niej wolni. Nie daje to wprawdzie gwarancji posiadania wolnego od dysplazji szczeniaka, ale w znacznym stopniu minimalizuje ryzyko wystąpienia choroby.
Na szybkość rozwoju dysplazji i stopień jej zaawansowania wpływają także czynniki środowiskowe (nieprawidłowe żywienie – zbyt duża zawartość substancji mineralno-witaminowych, przekarmianie, otyłość, zbyt forsowny trening w okresie szczenięcym). Nie leczona dysplazja może powodować silny ból, ograniczenie ruchomości stawu, wczesny rozwój zmian zwyrodnieniowych.
W wieku szczenięcym (4-5 miesięcy) można przeprowadzić wstępne badanie, które pozwoli wykryć ewentualne zmiany w początkowym stadium. Dzięki wczesnemu zdiagnozowaniu dysplazji, można rozpocząć leczenie jeszcze zanim powstaną w stawach zmiany zaawansowane, co może znacznie spowolnić rozwój dysplazji. Ostateczny wynik można określić u dorosłego już psa -szczególnie prześwietlenie jest polecane dla właścicieli pragnących uprawiać ze swoim psem sporty, a także jest konieczne dla hodowców. Zdarza się że psy nawet z zaawansowaną nie dają wyraźnych objawów – dlatego tak ważne jest wykonanie RTG.
Najczęstsze objawy to:
- sztywny chód, kulawizna,
- problemy ze wstawaniem, szczególnie po dłuższym spoczynku
- nasilenie kulawizny po dłuższym wysiłku
- niechęć do ruchu,
- problemy ze wskakiwaniem i zeskokiem.
Stopnie dysplazji – oznaczenia wyników:
- HD A – wolny od dysplazji
- HD B – prawie normalny
- HD C – nieznaczna (lekka) dysplazja
- HD D – umiarkowana (średnia) dysplazja
- HD E – ciężka dysplazja
Młodzieńcze zapalenie kości ( ENOSTOZA) jest schorzeniem prawdopodobnie o podłożu genetycznym. Enostoza jest chorobą , która dotyczy kości kończyn. Charakteryzuje się kulawizną jednej lub więcej łap. Kulawizna ta ma tendencję do nawrotów i może być naprzemienna ( pies kuleje raz na jedną, drugi raz na inną kończynę).
Kulawiźnie mogą towarzyszyć inne objawy ogólne takie jak:
- osowiałość,
- gorączka,
- niechęć do ruchu.
Rozpoznanie schorzenia stawia się na podstawie badania klinicznego. Dla potwierdzenia diagnozy wykonuje się badanie RTG. Leczenie polega na stosowaniu w miarę potrzeby środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.
Poprawa następuje szybko. Nawroty mogą występować do ukończenia przez psa 2 roku życia. Jeżeli mimo leczenia stan pacjenta nie poprawia się należy podejrzewać współistnienie innych chorób układu ruchu takich jak np. dysplazja stawu biodrowego czy dysplazja stawu łokciowego.
Autor Sylwia Szymańska
Osteochondroza – istotą tej stosunkowo często występującej choroby jest obumieranie tkanki chrzęstnej w stawach. Może ona dotknąć dowolny staw, ale zwykle atakuje łokciowy. Silny ból sprawia, że pies kuleje, a w późniejszym wieku zapada na artretyzm. Chorobę diagnozuje się na podstawie zdjęcia rentgenowskiego, a leczy operacyjnie usuwając martwą tkankę. Od wielu lat ostechondroza pozostaje chorobą, której przyczyn nie udało się konkretnie ustalić. Wydaje się, że na jej rozwój i powstanie może mieć wpływ kilka czynników, wśród których do najważniejszych należy zaliczyć predyspozycję genetyczną, sposób żywienia oraz aktywność psa.
Pierwsze objawy choroby pojawiają się zwykle między 4 a 12 miesiącem życia. Początkowo pies zaczyna ostrożniej stawiać jedną kończynę, lekko odstawiając ją na bok. Potem, zwykle następnego dnia po dużym wysiłku, pojawia się kulawizna, która po kilku, kilkunastu godzinach przechodzi. Takie krótko trwające kulawizny powtarzają się regularnie przez kilka tygodni. Wreszcie pies zaczyna stale kuleć, a w zaawansowanym stadium w ogóle nie opiera chorej kończyny o podłoże.
Osteochondroza jest chorobą trudną do zdiagnozowania, szczególnie we wczesnej fazie. Bardzo ważne jest dokładne zbadanie kończyny na którą kuleje pies i określenie, w którym miejscu pies odczuwa ból – pozwala to na wykluczenie innych chorób, które występują często u młodych psów – dysplazji stawu łokciowego, enostozy czyli młodzieńczego zapalenia kości oraz osteodystrofii przerostowej. Oprócz bolesności w badaniu klinicznym można stwierdzić zaniki mięśniowe oraz ograniczoną ruchomość stawu.
Chondrodysplazja to dziedziczna deformacja nóg – nieprawidłowości pojawiają się w ich kształcie oraz długości, co daje czasem wrażenie karłowatości. Deformacje zaczynają się pojawiać w trakcie rozwoju szczenięcia – chorobę diagnozuje się poprzez badanie RTG.
No comments.